พระนารายณ์ทรงปืนเนื้อดิน กรุเมืองลพบุรี อายุหลายร้อยปี

ศิลปะและรูปเคารพสักการะแห่งพุทธศาสตร์และพุทธศิลป์ที่มีมาแต่โบราณทำให้เป็นต้นกำเนิดของศิลปะวัตถุมงคลอย่างมากมายในปัจจุบัน แต่พุทธศาสตรและพุทธศิลป์ที่มีมาแต่โบราณ ปัจจุบันกำลังถูกลืม แต่ถ้ากลับมามองพิจารณาพุทธศาสตรและพุทธศิลป์ที่มีมาแต่โบราณนี้ นับวันจะเพิ่มความเก่าความเข้มขลังความศักสิทธิ์ขึ้นทุกเมื่อเชื่อวัน ลองตั้งจิตรพิจรณามองลงไปที่โบราณวัตถุชิ้นนั้นๆดู เรา ท่าน รู้สึกอย่างไรและยิ่งเป็นโบราณวัตถุที่เป็นศิลปะตันเนิดแห่งพระพุทธศาสนา คือพุทธศาสตร์พุทธศิลป์ที่แสดงถึงความศรัทธาในพระพุทธศาสนาแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในรูปแบบต่างๆที่มีกำเนิดมาแต่โบราณ เราควรลืมหรือเราควรอณุลักษณ์ ใว้หรือหายไป พระนารายณ์ทรงปืนกรุเมืองลพบุรีทั้งสององค์นี้ เป็นพุทธศาสตร์พุทธศิลป์ที่อลังการเข้มขลังบ่งบอกถึงความศรัธราอันแรงกล้าในพระพุทธศาสนา อีกองค์เป็นเนื้อตะกั่วสนิมแดง อีกองค์เป็นเนื้อดิน ทั้งสององค์มีลักษณะพุทธศาสตร์พุทธศิลป์ที่ออกมาจากแม่พิมพ์อันเดียวกัน ศิลปะถูกต้องตรงกันทั้งสององค์ ดังนั้นพระทั้งสององค์ย่อมสร้างในยุคเดียวกัน การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพเนื้อดินเกิด เกิดความฉ่ำซึ้งของเนื้อพระ อันเป็นธรรมชาติเนื้อดินที่เกิดจากการเผาไฟจนสุก และมีอายุยาวนานหลายร้อยปีจะเกิดอาการแบบนี้ จะคงทนไม่ย่อยสลายง่าย จะไม่ย่อยสลายกลายเป็นดินเหมือนเดิมง่ายๆ อีกองค์เป็นเนื้อตะกั่วสนิมแดง จะสังเกตุเห็นว่าเริ่มเกิดการสลายตัว การเกิดสนิมแดงขึ้น คืออาการของการย่อยสลายตัวอย่างช้าๆ ดังนั้นวัตถุที่เป็นดินจะคงทนกว่าวัตถุที่เป็นโลหะ